Kanabinole (inaczej kannabinoidy) to grupa związków chemicznych występujących naturalnie w roślinach konopi (Cannabis sativa) oraz syntetyzowanych sztucznie. Do najbardziej znanych należą tetrahydrokannabinol (THC), główny psychoaktywny składnik marihuany, oraz kannabidiol (CBD), który nie ma działania odurzającego, ale wykazuje właściwości lecznicze. Kanabinole działają na układ endokannabinoidowy człowieka — szczególną sieć receptorów (CB1 oraz CB2) rozmieszczoną w mózgu, układzie nerwowym, narządach i komórkach immunologicznych. THC odpowiada za efekt euforyzujący konopi, zmiany percepcji, relaksację, ale też może wywołać lęk czy paranoje. CBD działa przeciwlękowo, przeciwzapalnie, przeciwdrgawkowo, łagodząc objawy padaczki, przewlekłego bólu, stanów zapalnych, depresji czy zaburzeń snu. Wykorzystanie kanabinoli w medycynie stale rośnie — pojawiają się preparaty lecznicze dostosowane do leczenia padaczki lekoopornej, stwardnienia rozsianego, glejaka, przewlekłego bólu czy skutków chemioterapii. Trwa debata na temat zalegalizowania marihuany medycznej i rekreacyjnej – większość krajów różnicuje możliwość stosowania preparatów z przewagą CBD vs. THC. Kanabinole mają różny potencjał działania, metabolizują się przez wątrobę, mogą wchodzić w interakcje z lekami, a ich skutki uboczne (zwłaszcza produktów pozamedycznych) obejmują senność, zawroty głowy, zaburzenia koncentracji, nudności. Niewłaściwe stosowanie i długotrwałe używanie wysokich dawek THC wiąże się z ryzykiem uzależnienia i pogorszenia funkcji poznawczych. Znaczące jest prowadzenie terapii pod kontrolą lekarza oraz wybieranie preparatów o ustalonym stężeniu. Przyszłość kanabinoli w medycynie zależy od dalszych badań klinicznych i odpowiedzialnej legislacji.
