Hafefobia to specyficzne zaburzenie lękowe objawiające się nieadekwatnym, często paraliżującym strachem przed dotykiem innych osób, zarówno obcych, jak i bliskich. Przyczynami hafefobii mogą być urazy psychiczne z przeszłości (np. przemoc fizyczna czy seksualna), silny wstyd, osobowość lękowa lub warunki kulturowe. Objawy obejmują unikanie kontaktu fizycznego, pocenie się, kołatanie serca, dreszcze czy napady paniki nawet przy przypadkowym muśnięciu. Hafefobia negatywnie wpływa na relacje społeczne, miłosne i zawodowe, może prowadzić do izolacji i depresji. Leczenie polega na psychoterapii (krótko- i długoterminowej, zazwyczaj poznawczo-behawioralnej), pracy nad ekspozycją na bodźce dotykowe pod kontrolą terapeuty oraz – w cięższych przypadkach – farmakoterapii wspomagającej. Wsparcie bliskich, zrozumienie i cierpliwość są kluczowe w drodze do poprawy. Rozpoznanie hafefobii deklarowane przez pacjenta jest wystarczające, choć w razie trudności warto skonsultować się ze specjalistą zdrowia psychicznego.
