Dżuma, wywoływana przez bakterię Yersinia pestis, jest uważana za jedną z najgroźniejszych chorób w historii ludzkości, odpowiedzialną za miliony zgonów podczas epidemii w średniowieczu. Choć w XXI wieku rzadko obserwuje się duże ogniska, przypadki zachorowań pojawiają się corocznie na kilku kontynentach (Azja, Afryka, USA – gł. rejon Nowego Meksyku). Współczesne ogniska są skutecznie zwalczane dzięki antybiotykom, nadzorowi epidemiologicznemu i wiedzy na temat cyklu rozwojowego (przenoszenie przez pchły żerujące na gryzoniach). Teoretycznie dżuma może powrócić w większej skali w wyniku zaniedbania higieny, wojen, migracji czy oporności na antybiotyki. Wzrost globalnej odporności, sieć WHO i szybki dostęp do leczenia znacznie ograniczają ryzyko pandemii na dawną skalę. Najważniejsze elementy profilaktyki to: monitoring dzikich populacji gryzoni, badania laboratoryjne i natychmiastowe leczenie podejrzanych przypadków. Nie ma obecnie masowych szczepień na dżumę – szczepionki stosuje się tylko u osób z grupy ryzyka zawodowego. Dżuma nie stanowi zagrożenia dla większości społeczeństwa, ale powinna pozostać pod stałym nadzorem epidemiologicznym.
