Nagłe zanurzenie w zimnej wodzie to sytuacja ekstremalna, która niesie ogromne ryzyko wychłodzenia organizmu, szoku termicznego i utraty świadomości. Medyczne znaczenie polega na szybkiej utracie ciepła, co może prowadzić do śmierci przez hipotermię, a społecznie podnosi świadomość zagrożeń i konieczność odpowiedniego przygotowania do aktywności w pobliżu wód zimnych. Pierwszym działaniem po zanurzeniu jest zachowanie spokoju, próba utrzymania się na powierzchni i szybkie opuszczenie wody, jeśli to możliwe. Kluczowe jest minimalizowanie ruchów, aby zmniejszyć utratę ciepła i zapobieganie pogłębianiu się szoku. Następnie należy natychmiast osuszyć ciało, usunąć mokre ubrania i jak najszybciej rozpocząć rozgrzewanie, stosując ciepłe, suche ubrania, koc termiczny i ciepłe napoje (unikać alkoholu oraz kofeiny). Jeśli poszkodowany jest nieprzytomny lub ma zaburzenia oddechu, konieczne jest natychmiastowe rozpoczęcie resuscytacji i wezwanie pomocy medycznej. Najczęstsze błędy to gwałtowne pocieranie skóry śniegiem czy gorącymi sadzami, które mogą uszkodzić tkanki oraz zaniedbanie pierwszych objawów wychłodzenia. Nieudzielenie pomocy może skutkować trwałymi uszkodzeniami narządów, zatrzymaniem krążenia oraz śmiercią. W Polsce obowiązuje nakaz udzielania pomocy osobom w stanie zagrożenia życia zgodnie z kodeksem karnym i ustawą o prawach pacjenta. Ratownik musi dbać o własne bezpieczeństwo, oceniając możliwości i ryzyko podczas akcji ratunkowej. Praktyczne porady to pamiętanie o spokoju, szybkim osuszeniu, użyciu izolujących materiałów oraz wsparciu chłodnego poszkodowanego. Postępowanie różni się w zależności od wiek poszkodowanego i czasu ekspozycji na zimno, gdzie dzieci i osoby starsze są szczególnie narażone na powikłania. Znajomość tych zasad jest niezbędna podczas aktywności zimowych przy wodach i w warunkach niskich temperatur, gdzie szybka i prawidłowa reakcja ratuje życie.
