Procedura in vitro (IVF) to zaawansowana metoda leczenia niepłodności, polegająca na zapłodnieniu komórki jajowej poza organizmem kobiety. Leczenie składa się z kilku kluczowych etapów, które wymagają ścisłej współpracy pacjentki z zespołem medycznym oraz regularnych wizyt w klinice. Pierwszy etap to kwalifikacja do programu – obejmuje szczegółowy wywiad, badania hormonalne, ocenę rezerwy jajnikowej, badanie nasienia partnera oraz diagnostykę ewentualnych chorób współistniejących. Następnie rozpoczyna się stymulacja hormonalna jajników – pacjentka przyjmuje leki zwiększające liczbę dojrzewających pęcherzyków. Regularne USG i oznaczenia poziomu hormonów pozwalają monitorować rozwój pęcherzyków. Gdy osiągną odpowiednią wielkość, podaje się lek wywołujący owulację. Kolejny etap to punkcja jajników – w znieczuleniu pobiera się komórki jajowe, które trafiają do laboratorium embriologicznego. W tym samym czasie partner oddaje nasienie. Zapłodnienie odbywa się poprzez połączenie komórek jajowych z plemnikami w warunkach laboratoryjnych. Powstałe zarodki są hodowane przez kilka dni, a embriolog ocenia ich jakość. Najlepszy zarodek zostaje przeniesiony do jamy macicy (transfer zarodka). Pozostałe mogą zostać zamrożone do późniejszego wykorzystania. Po transferze pacjentka przyjmuje leki wspomagające zagnieżdżenie zarodka. Około 10-14 dni po transferze wykonuje się test ciążowy z krwi (beta-hCG). Cała procedura trwa zwykle 4-6 tygodni. Skuteczność zależy od wieku kobiety, przyczyny niepłodności i jakości zarodków. In vitro to szansa na rodzicielstwo dla par, które wyczerpały inne metody leczenia.
