Enterococcus faecalis to bakteria naturalnie występująca w przewodzie pokarmowym człowieka i wielu zwierząt. W warunkach prawidłowych jest nieszkodliwa, a nawet pełni rolę w utrzymaniu równowagi mikroflory jelitowej. Jednak w określonych warunkach może stać się patogenem i wywoływać poważne infekcje. Enterococcus faecalis jest jedną z głównych przyczyn zakażeń szpitalnych, szczególnie u osób z obniżoną odpornością, po zabiegach chirurgicznych, w trakcie długotrwałej antybiotykoterapii lub z cewnikiem moczowym. Bakteria ta może powodować zakażenia układu moczowego, zapalenie wsierdzia, zakażenia ran pooperacyjnych, zapalenie otrzewnej, a także sepsę. Szczególnie niebezpieczna jest oporność Enterococcus faecalis na wiele antybiotyków, w tym na wankomycynę (tzw. VRE – vancomycin-resistant enterococci), co znacznie utrudnia leczenie. Objawy zakażenia zależą od lokalizacji infekcji – mogą to być gorączka, ból, trudności w oddawaniu moczu, osłabienie, dreszcze, a w ciężkich przypadkach objawy ogólnoustrojowe. Rozpoznanie zakażenia wymaga wykonania posiewu i antybiogramu, by dobrać skuteczną terapię. Leczenie opiera się na antybiotykach dobranych indywidualnie, często w warunkach szpitalnych. Profilaktyka zakażeń obejmuje przestrzeganie zasad higieny, unikanie niepotrzebnej antybiotykoterapii i szybkie leczenie infekcji dróg moczowych.
