Osobowość dyssocjalna (antyspołeczna) to zaburzenie charakteryzujące się trwałym wzorcem lekceważenia i naruszania praw innych ludzi. Osoby z tym typem osobowości często wykazują brak empatii, poczucia winy czy wyrzutów sumienia, są impulsywne, agresywne, nieodpowiedzialne i mają trudności z przestrzeganiem norm społecznych. Rozpoznanie opiera się na obserwacji takich cech jak: częste łamanie prawa, manipulowanie innymi, niezdolność do utrzymania stałych relacji, brak planowania, drażliwość, skłonność do konfliktów oraz brak poczucia winy po wyrządzeniu krzywdy. W relacjach osoby dyssocjalne są często wykorzystywaczami, nie budują trwałych więzi, często zdradzają, kłamią i nie biorą odpowiedzialności za swoje czyny. Wpływa to destrukcyjnie na rodzinę, związki i środowisko pracy. Leczenie jest trudne – podstawą jest psychoterapia, często wspomagana farmakoterapią, ale efekty są ograniczone przez brak motywacji do zmiany. Wczesna interwencja i wsparcie otoczenia mogą ograniczyć negatywne skutki dla relacji społecznych i rodzinnych.
