Napad padaczkowy to nagłe, krótkotrwałe zaburzenie pracy mózgu wywołujące mimowolne skurcze mięśni, utratę świadomości i inne objawy neurologiczne, które mogą budzić wielki niepokój zarówno u poszkodowanego, jak i świadków zdarzenia. Pomoc osobie doświadczającej napadu padaczkowego powinna być szybka, odpowiednia i ukierunkowana na zapewnienie bezpieczeństwa aż do ustąpienia napadu i odzyskania pełnej świadomości. Przede wszystkim należy zachować spokój, ponieważ panika może szkodzić zarówno osoby poszkodowanej, jak i ratownikowi. Najważniejszym działaniem jest zabezpieczenie miejsca zdarzenia tak, aby uniknąć urazów mechanicznych, na przykład poprzez usunięcie ostrych przedmiotów czy przesunięcie osoby na bezpieczną powierzchnię. Jeśli to możliwe, kładziemy poszkodowanego na boku w pozycji bocznej ustalonej, co zapewnia drożność dróg oddechowych i uniemożliwia zakrztuszenie się śliną lub wymiocinami. W czasie napadu nigdy nie wolno próbować siłą powstrzymywać drgawek, wkładać niczego do ust ani podawać jedzenia czy picia, gdyż może to spowodować uraz lub zadławienie. Jeśli napad trwa dłużej niż 5 minut, powtarza się lub osoba nie wraca do pełnej świadomości, należy wezwać natychmiast pogotowie ratunkowe. Niezwykle ważna jest szybka reakcja, która zmniejsza ryzyko powikłań, urazów i długotrwałych następstw neurologicznych. Po ustaniu napadu poszkodowanego należy zachęcić do odpoczynku i monitorować jego stan, udzielając wsparcia psychicznego i uspokajając. Nieudzielenie pomocy w sytuacji napadu może prowadzić do poważnych obrażeń, uduszenia lub śmierci, dlatego obowiązkiem każdego jest znajomość podstawowych zasad pomocy w padaczce. Aspekty prawne podkreślają obowiązek udzielania pomocy wynikający z kodeksu karnego, z uwzględnieniem własnego bezpieczeństwa ratownika. Praktyczne porady ułatwiające zapamiętanie procedury to pamiętanie reguły „usunąć niebezpieczeństwo, ułożyć na boku, nie wkładać nic do ust, obserwować napad”, co pozwala na szybkie i skuteczne działanie w każdej sytuacji. Różnice w podejściu do dzieci i dorosłych wynikają z odmiennych reakcji organizmu i potrzeb pielęgnacyjnych, dlatego im młodszy poszkodowany, tym większa potrzeba stałego monitoringu po ustąpieniu napadu. Przykłady z codziennego życia pokazują, że osoby ze zdiagnozowaną padaczką mogą prowadzić normalne życie, jeśli otoczenie potrafi reagować prawidłowo w przypadku napadu, co podkreśla ogromne społeczne znaczenie edukacji i świadomości w tym zakresie.
