Zasiłek chorobowy to świadczenie przysługujące ubezpieczonym osobom z tytułu czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, które ma na celu zapewnienie wsparcia finansowego w okresie, gdy pacjent nie może wykonywać swoich obowiązków zawodowych. Przepisy prawa, w szczególności ustawa o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, określają warunki, tryb przyznawania oraz wysokość zasiłku. Prawo do zasiłku chorobowego przysługuje osobom podlegającym obowiązkowemu ubezpieczeniu chorobowemu, m.in. zatrudnionym na umowę o pracę, zleceniu lub prowadzącym działalność gospodarczą pod pewnymi warunkami. Zasiłek przysługuje od pierwszego dnia niezdolności do pracy w przypadku hospitalizacji oraz od czwartego dnia w przypadku choroby leczonej ambulatoryjnie, a okres jego wypłaty jest ograniczony ustawowo, zwykle do 182 dni, choć może być przedłużany. Wysokość świadczenia stanowi procent wynagrodzenia lub podstawy wymiaru składek, a jej precyzyjne wyliczenia regulują szczegółowe przepisy, uwzględniając długość okresu ubezpieczenia i powodów niezdolności do pracy. Aby uzyskać zasiłek chorobowy, pacjent musi zgłosić pracodawcy lub ZUS fakt choroby, a także dostarczyć odpowiednie zwolnienie lekarskie (e-zwolnienie), które jest podstawą wypłaty świadczenia. Nadużycia i błędy w systemie zasiłkowym mogą obejmować fałszowanie zwolnień, niezgłaszanie choroby w wymaganym terminie lub niewłaściwe przeliczenia kwot. Pacjent ma prawo wglądu do swoich dokumentów oraz składać odwołania w przypadku odmowy lub błędów w wypłacie zasiłku. Praktyczne poradniki zalecają zachowanie dokumentacji medycznej i kontakt z pracodawcą lub ZUS w razie wątpliwości. Najczęstsze pytania dotyczą długości wypłaty zasiłku, możliwości korzystania z zasiłku podczas zwolnienia częściowego oraz sytuacji, kiedy zasiłek nie przysługuje.
