Zasiłek opiekuńczy i zasiłek dodatkowy to świadczenia, które mają na celu wsparcie osób ubezpieczonych tymczasowo rezygnujących z pracy z powodu konieczności opieki nad bliskimi w różnych sytuacjach zdrowotnych, a ich zasady przyznawania oraz procedury określane są w prawie ubezpieczeń społecznych. Zasiłek opiekuńczy najczęściej przysługuje na czas opieki nad dzieckiem do 14 roku życia lub osobą dorosłą wymagającą pomocy w wyniku choroby, a zasiłek dodatkowy może być przyznany na sytuacje wyjątkowe, np. opiekę nad dzieckiem do lat 8 w związku z zamknięciem placówki oświatowej podczas epidemii. Prawo przewiduje jasno określone okresy wypłaty oraz konieczność przedstawienia dokumentów takich jak zaświadczenia lekarskie potwierdzające konieczność opieki, wniosek o świadczenie i potwierdzenie ubezpieczenia. Wniosek składa się w oddziale ZUS lub KRUS, a coraz częściej przez platformy elektroniczne, co upraszcza i przyspiesza procedurę. Zasiłki te mają na celu finansowe zabezpieczenie opiekunów w trudnych momentach, zapewniając prawo do odpoczynku od pracy zarobkowej bez utraty dochodów, a dodatkowy zasiłek bywa stosowany także w sytuacjach kryzysowych. Nadużycia w systemie zasiłkowym obejmują składanie nieprawdziwych oświadczeń lub przedłużanie opieki bez medycznego uzasadnienia, co skutkuje sankcjami i koniecznością zwrotu środków. Osoby uprawnione mają prawo do informacji o swoich prawach, dostępu do wzorów wniosków oraz możliwości odwołania się od decyzji odmownych. W praktyce skuteczne skorzystanie z tych świadczeń wymaga znajomości warunków i terminów, starannego gromadzenia dokumentów oraz kontaktu z odpowiednimi instytucjami. Najczęstsze pytania dotyczą tego, kto i kiedy może ubiegać się o zasiłek, jakie dokumenty są niezbędne oraz jak przebiega procedura odwoławcza.
