Adolf to imię męskie pochodzenia germańskiego, którego korzenie sięgają słów „adal” oznaczającego „szlachetny” i „wolf” czyli „wilk”, a więc znaczy dosłownie „szlachetny wilk” bądź „odważny jak wilk”. Imię to notowane jest w Europie od średniowiecza, a symbolizuje z jednej strony siłę, odwagę i lojalność, z drugiej szlachetność. Znane są także formy różnojęzyczne: Adolf (niem., pol.), Adolphus (łac.), Adolfo (hiszp., wł.), fr. Adolphe. Decydując się na imię Adolf, warto pamiętać o jego długiej lecz skomplikowanej historii – obok popularności w XIX-wiecznej Europie notowane jest znaczące ograniczenie częstotliwości nadawania po II wojnie światowej ze względu na historyczne konotacje. Formy zdrobniałe to Adi, Adzio, Adol, Dolfo. W języku polskim imię odmienia się: M Adolf, D Adolfa, C Adolfowi, B Adolfa, N Adolfem, Msc Adolfie, W Adolfie, akcent na przedostatnią sylabę, wymowa [ˈadɔlf]. Warianty żeńskie praktycznie nie występują, męskie spotykane są w większości krajów europejskich. Imieniny obchodzone są 17 czerwca i 11 lutego, patronem jest św. Adolf z Osnabrück, biskup i opiekun ubogich. Adolf był imieniem nadawanym często członkom arystokracji, wojskowym, artystom i naukowcom – znane postacie to Adolf Anderssen, arcymistrz szachowy, Adolf Brand, niemiecki działacz społeczny, Adolf Dygasiński, polski pisarz; imię nosili także Adolf Loos, austriacki architekt, czy Adolfo Suárez, hiszpański premier. Symbolika imienia w literaturze odnosi się do archetypu osoby silnej, nieustępliwej, a czasem kontrowersyjnej – z racji historycznych Adolf bywa dziś rzadko wybierany, Stosunkowo neutralnie brzmi w zestawieniu z polskimi nazwiskami, choć aktualnie budzi mieszane skojarzenia kulturowe. Popularne zestawy drugich imion to Adolf Jan, Adolf Kazimierz, Adolf Artur. W onomastyce uważane jest za imię o głębokim ciężarze historycznym. Ciekawostką są regionalne święta imienin w Niemczech i Skandynawii, a w numerologii odpowiada osobowościom silnym i wyrazistym, ale też wrażliwym na dobro otoczenia.
